Ostry ból odcinka lędźwiowego kręgosłupa to częsty problem, wynikający z przeciążenia, niewłaściwej
postawy lub nagłego ruchu. Nierzadko powodem bólu są również utrwalone złe wzorce ruchowe, np.
znienawidzone przez terapeutów mycie włosów w pozycji pochylonej nad wanną, które powtarzane
regularnie doprowadzają do osłabiania struktur samego kręgosłupa i otaczających go mięśni.
Odcinek lędźwiowy składa się z pięciu kręgów (L1-L5), krążków międzykręgowych, stawów
międzywyrostkowych, więzadeł oraz otaczających je mięśni a jego głównym zadaniem jest przenoszenie
ciężaru ciała i umożliwienie ruchu tułowia. Warto również podkreślić, że odcinek lędźwiowy odpowiada z
za amortyzację wstrząsów oraz ochronę struktur nerwowych, w tym korzeni nerwów rdzeniowych.
Mięśnie głębokie, takie jak mięsień wielodzielny czy poprzeczny brzucha, odgrywają kluczową rolę w
stabilizacji lędźwi. Ich aktywacja podczas łagodnego ruchu wspomaga prawidłową postawę i zmniejsza
nacisk na krążki międzykręgowe.
W stanie ostrego bólu wiele osób obawia się ruchu, sądząc, że może on pogorszyć dolegliwości.
Tymczasem umiarkowana aktywność, dostosowana do możliwości pacjenta, wspiera proces leczenia.
Delikatne ruchy poprawiają krążenie, dostarczają składników odżywczych do tkanek i zmniejszają stan
zapalny. Aktywność pomaga także rozluźnić napięte mięśnie przykręgosłupowe, które często nasilają
ból. Ruch, zwłaszcza wykonywany w bezpiecznych pozycjach, poprawia również pracę układu
nerwowego, zwiększając świadomość ciała (propriocepcję) oraz poprawiając koordynację mięśniową.
Dzięki temu organizm uczy się prawidłowych wzorców ruchowych, co zmniejsza ryzyko ponownego
urazu. Aktywność redukuje też stres i napięcie, które często nasilają ból a regularne, łagodne ruchy jak
spacer, lekkie rozciąganie czy ćwiczenia stabilizujące wspierają regenerację kręgosłupa i zapobiegają
nadmiernemu sztywnieniu struktur.
Co więcej, ruch aktywuje naturalne mechanizmy przeciwbólowe organizmu i zmniejsza ryzyko przewlekłego bólu. Ostry ból odcinka lędźwiowego może być bardzo intensywny, jednak całkowite unieruchomienie nie jest zalecane. Już po 72 godzinach bez używania mięśni pojawiają się pierwsze procesy osłabienia- organizm ogranicza wtedy aktywność komórek mięśniowych i produkcję białek. A w okresie 1-2 tygodni unieruchomienia traci się nawet 10-15% masy mięśniowej. Po co w takim razie sięgnąć jako pierwsze?
W pierwszych dniach należy unikać intensywnego rolowania i bardzo mocnego rozluźniania mięśni poprzez masaż- mięśnie mocno napięte mogą być jedynym co w stanie ostrego bólu utrzymuje kręgosłup pionowo. Zamiast tego lepiej spróbować ćwiczeń rozciągających np. joga czy stretching, albo jeszcze lepiej w pozycjach leżących, lub czworakach wzmocnić mięśnie posturalne przez odpowiednie ich napinanie jak robi się to w pilatesie czy ćwiczeniach powszechnie
znanych jako „zdrowy kręgosłup”. Ważne będą też ćwiczenia oddechowe, które aktywując przeponę złagodzą dolegliwości i poprawią regenerację. Pamiętaj, aby wsłuchać się w objawy i nie przekraczać granicy bólu. Nawet jeśli ruch będzie wykonywany w małym zakresie to da zdecydowaną ulgę i złagodzi objawy. To właśnie ciało poprzez nasilenie, lub ustąpienie ból podpowie, które ruchy mu aktualnie służą a które nie.
Podsumowując, w ostrym bólu lędźwi nie należy całkowicie unikać aktywności. Odpowiednio dobrany
ruch jest ważnym elementem leczenia, pomaga szybciej wrócić do sprawności i zapobiega nawrotom
dolegliwości.
Autor: mgr Marta Mądrala
